معنی رضایت داشتن

راضی بودن، خشنودی، قبولی

رضایت. [رِ ی َ] (از ع، اِمص) خشنودی و پسندیدگی و میل. (ناظم الاطباء). رضایه. خشنودی. (یادداشت مؤلف) (لغات فرهنگستان) (فرهنگ فارسی معین). از مصادر مجعول است که بجای رضا و رضوان استعمال می شود و اگر هم در لغت عربی موجود بود می بایست رضاوت باشد زیرا ماده ٔ کلمه واوی است و برای قلب «ا» به «ی » سبب و مجوزی نیست. (از نشریه ٔ دانشکده ٔ ادبیات تبریز سال 1 شماره ٔ 5). || قبول. رضامندی. (از فرهنگ فارسی معین) (ناظم الاطباء).
- رضایت دادن، در تداول امروز، قبول کردن نظر طرف و درگذشتن از شکایت یا دعوی. (یادداشت مؤلف).
- رضایت نامه، نوشته ای حاکی از رضایت دادن شاکی یا مدعی. (یادداشت مؤلف).
|| اجازت. رخصت. || خوشحالی. (از فرهنگ فارسی معین).

رضایت بخش. [رِ ی َ ب َ] (نف مرکب) رضایت بخشنده. راضی کننده. (فرهنگ فارسی معین). مورد رضایت. راضی کننده: کار فلانی رضایت بخش است. (یادداشت مؤلف).

رضایت آمیز. [رِ ی َ] (ن مف مرکب) رضایت آمیخته. توأم با خشنودی. مقرون به رضایت. (فرهنگ فارسی معین).

قبول، رضامندی، خوشحالی، خشنودی، رخصت، اجازه. [خوانش: (رِ یَ) [ع.] (اِمص.)]

(~. بَ) [ع - فا.] (ص فا.) راضی کننده، رضایت بخشنده.

(~. مِ) [ع - فا.] (اِ.) نوشته ای که در آن کسی رضایت و خشنودی خود را از کار یا رفتار دیگری اعلام می کند.

خشنودی،

التصاق، التقاء، رضا، رضوخ، قناعه، موافقه

خوشنودی

خوشنودی

تراضی، خشنودی، رضا، رضامندی، قبول

خشنودی و پسندیدگی و میل، قبول

خرسندی بخش خرسند کننده (صفت) رضایت بخشنده راضی کننده.

soddisfazione

2166